امکان‌سنجی همگرایی ایران با جمهوری آذربایجان و ترکمنستان در قرن بیست ویکم و ارائۀ الگویی راهبردی با رویکرد صلح پایدار

در قرن بیست‌ویکم، یکی از ملزومات ورود کشورها به جریان جهانی‌شدن و برقراری صلح پایدار منطقه‌ای و جهانی، همگرایی است. با توجه به برخی موانع موجود در رابطه با همگرایی ایران با کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز از جمله جمهوری آذربایجان و ترکمنستان، لزوم امکان‌سنجی و طراحی راهبردهای مناسب برای ایجاد زمینه‌های همگرایی، ضروری به‌نظر می‌رسد. بنابراین، این نوشتار، با روش ترکیبی (توصیفی- تحلیلی و پیمایشی) و روش حل مسائل از نوع تصمیم‌گیری چندمعیاره در پی پاسخ به این پرسش است که با توجه به شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی در قرن بیست‌ویکم، مناسب‌ترین راهبردها بر حسب اولویت برای افزایش نقش ایران در ایجاد همگرایی با جمهوری آذربایجان و ترکمنستان کدامند؟ در این راستا با بهره‌گیری از مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی و استفاده از روش سوات، 4 نقطۀ قوت، 4 نقطۀ ضعف، 5 فرصت و 3 تهدید در مورد همگرایی ایران با جمهوری آذربایجان و ترکمنستان شناسایی و 8 راهبرد کاربردی تدوین شده است و سرانجام، این راهبردها با استفاده از روش ام‌سی‌دی‌ام به‌وسیلۀ پرسشنامه و مصاحبه، اولویت‌بندی شدند. نتایج به‌دست‌آمده از پرسشنامۀ مقایسه‌های زوجی نشان می‌دهد که راهبرد «ایجاد پیوندهای ژئواکونومیک» در رتبۀ اول و راهبردهای دیگر در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند.